THE END

Τίτλοι τέλους για τα σουργελα. Τέλειωσε το πανηγύρι για το μπλοκ. Και αυτό γιατί βαρέθηκα πια. Όχι όμως την μπλογκοπαρεα, που λέω να την κρατήσω και θα την επισκέπτομαι συχνά. Θα είμαι εδώ γύρω, δεν θα χαθώ εντελώς.

Θελω.... Θελε!

Τι μου παιρνεις συνεντευξη, εφοσον ηδη εχεις επιλεξει ατομο για δουλεια; Γιατι με βαζεις να βρισκω συστασεις και τηλεφωνα, εφοσον δεν προκειτε να τα χρησιμοποιησεις;. Γιατι με τον τονο της φωνης σου μας δινεις ελπιδες, ενω απο την αλλη μας γειωνει;. Καλα τι κομπλεξισμος ειναι αυτος; Δεν σε παιζαν τα παιδακια οταν ησουν μικρη; Μικρη λεγοντας προτου 60 χρονια, γιατι με της τοσες πλαστικες που εκανες ματαια προσπαθεις να κρυψεις την ηλικια σου. Aλλα τι καθομαι και λεω. Εδω απλα πραγματα, που θεωρουνται εργαλεια για την δουλεια σου, τα κοιτας με μικροπρεπεια. Τον υπολογιστη τον βλεπεις σαν ενα κουτι να παιζεις πασιετζες, και οχι για να αρχειοθετησεις το χαος που περιμενει υπομονετικα να το κανεις. Βεβαια σε αυτην την περιπτωση το θεωρουμε αδυνατο γιατι το μυαλο σου δεν φτανει μεχρι εκει. Και το καλυτερο, μου θελεις ατομο οικονομικης/διοικητικης φυσης για μια δουλεια με 400€. Εφαγε ο αλλος το διαβασμα της ζωης του για να κατσει σε κατι αβεβαιο. Δεν ξερω αν στο ειπανε οτι τετοια ατομα ουτε για αστειο δεν καθονται. Παρε την κοπελιτσα που μασαει τσιχλα, και ασε τον οικονομολογο για μια θεση που του αξιζει, για μια θεση τουλαχιστον τα τριπλα που προσφερεις.

Μεταπτυχιακο Γεια σας Part II (ολοκληρωμενο)

Η αδικία πάσης μορφής είναι εκείνη που με εκνευρίζει περισσότερο. Δυστυχώς μερικές φορές σωπαίνω, αλλά δεν με εμποδίζει κάνεις να τα γράψω. Άλλες φορές, παίρνω ποιο δραστικά μετρά… και πάλι τα γράφω!. Το συγκεκριμένο θέμα όμως με εξόργισε.
Είμαι ο ποκοπικος και σας ευχαριστώ.


ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΛΕΚΤΟΡΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΡΙΒΥΖΑΔΑΚΗ


Παίρνω το θάρρος να καταγγείλω την «κυρία» Τριβυζαδάκη για την επιστημονική της απειρία, την ασυνεργασία της, την απρεπή της συμπεριφορά και την κατάχρηση της εξουσίας που της προσφέρει η θέση που κατέχει.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΕΙΡΙΑ: Πώς είναι δυνατόν να αναλαμβάνεις τη διπλωματική εργασία ενός μεταπτυχιακού φοιτητή από τη στιγμή που δεν μπορείς να τον συμβουλέψεις ούτε στα στοιχειώδη, όσον αφορά τη βιβλιογραφία του θέματος του και να τον στέλνεις σε συναδέλφους σου (λίγη ντροπή…)
ΑΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: Υποτίθεται ότι είσαι ο σύμβουλος καθηγητής του μεταπτυχιακού φοιτητή. Πώς τον συμβουλεύεις λοιπόν; Με το να μη σηκώνεις το τηλέφωνό σου ποτέ; Με το να κάνεις 3 μήνες να του επιστρέψεις την εργασία του; Με το να μη δέχεσαι να τον βοηθήσεις να φτάσει στο τέλος των κόπων του και να απορρίπτεις 7 μέρες πριν την λήξη της προθεσμίας την όποια συνεργασία σου μαζί του με τη δικαιολογία ότι πας διακοπές; Με το να σε ρωτάει για να πάρει παράταση λόγω επέμβασης που επρόκειτο να κάνει κι εσύ να τον αποτρέπεις από αυτό λέγοντάς του ότι όλα είναι καλά και στο τέλος να του πετάς την εργασία του στα μούτρα λεγοντάς του «Σήκω και φύγε τώρα!!!»;;;; (ούτε οι αμόρφωτοι δε συμπεριφέρονται έτσι)
ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Πριν να σου δοθεί επισήμως η θέση του λέκτορα, «κυρία» Τριβυζαδάκη, είχες τόσο μεγάλο ενθουσιασμό! Μέχρι και εκδρομές ημερήσιες σε εκκλησίες του νομού θα διοργάνωνες. Μας έπαιρνες και τηλέφωνο να δεις πως πάει η εργασία μας. Μας συμπεριφερόσουν όπως στους συναδέλφους σου. Μετά τι έγινε; Ξέχασες πως κάποτε σου φέρονταν σαν σκουπίδι και οι δικοί σου οι καθηγητές και τώρα βγάζεις τα σπασμένα σε όλους εμάς; Ξέχασες πώς είναι να ξενυχτάς για να τα βγάλεις πέρα στο διάβασμα; Ξέχασες πώς είναι να σου πετάν το κείμενο σου στα μούτρα; Ξαφνικά έγινες εσύ ο τύραννος; Ο πιστός μιμητής των δικών σου τυράννων; Έχεις όλο το ελεύθερο να πετάς χωρίς δεύτερη σκέψη στα σκουπίδια σπουδές 4 χρόνων κάποιου άλλου ανθρώπου και κάνεις όπως φαίνεται πλήρη χρήση του παράνομου κι ανεξέλεγκτου αυτού δικαιώματος που σου έχει παραχωρήσει το κράτος. Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!!!(θυμίζει τη γερμανική ταινία «Το πείραμα»)
ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ: Είναι συμπεριφορά καθηγητή πανεπιστημίου να γράφει τη λέξη «έλεος» πλάι σε μία τεχνική διόρθωση; Είναι συμπεριφορά καθηγητή πανεπιστημίου να σου πετάει κυριολεκτικά στα μούτρα την εργασία σου και να σου δείχνει την πόρτα λέγοντας σου σήκω και φύγε; Είναι συμπεριφορά καθηγητή πανεπιστημίου όταν πας να του μιλήσεις για 5 λεπτά να σε πιάνει από τους ώμους και να σε σπρώχνει με βία να βγεις έξω; (το όλο σκηνικό έχει μάρτυρες….σημειώθηκε στις 3/2 στον τέταρτο όροφο). Η μήπως είναι συμπεριφορά καθηγητή πανεπιστημίου σε μέρα εξετάσεων να σε τρέχει στη μισή πόλη για να του βρεις το τάδε κουλούρι από τον τάδε συγκεκριμένο φούρνο που θα τον βοηθήσει να περάσει ο πονοκέφαλος του και να πας για δεύτερη και τρίτη φορά να του πάρεις καφέ από το κυλικείο γιατί δεν πέτυχαν την σωστή αναλογία σε ζάχαρη και γάλα; (ήρθε η δική μου ώρα να πω ΕΛΕΟΣ!!!)

Για όλα αυτά αλλά και για ακόμη χειρότερα σε καταγγέλλω «κυρία» Τριβυζαδάκη. Και σε καταγγέλλω γιατί δε μου έδωσες καν το δικαίωμα να αντιδράσω και να μη χάσω τις σπουδές μου και ούτε καν το δικαίωμα να συζητήσω μαζί σου για όλο αυτό. Και παραπέρα δε μου έδωσες το δικαίωμα για μία καλύτερη ευκαιρία στην επαγγελματική μου πορεία. Και δεν είσαι μόνο εσύ που τα κάνεις αυτά. Το πρόβλημα εκεί έγκειται. Στο ότι υπάρχουν πάμπολλοι φοιτητές είτε προπτυχιακοί είτε μεταπτυχιακοί που βρίσκονται στην ίδια ή και σε χειρότερη θέση από μένα λόγω των προτύπων (καθηγητών που συμπεριφέρονται σαν εσένα) που έχεις προς μίμηση. Και δυστυχώς τα πρότυπα που είναι για σένα προς αποφυγή (δηλ. οι καθηγητές που έχουν συναίσθηση του εκπαιδευτικού τους έργου), έχουν μειωθεί δραματικά για να βοηθήσουν όλους εμάς που υποφέρουμε από τη συμπεριφορά σαν και τη δική σου.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ;
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΜΙΛΑΜΕ;
ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΔΕΝ ΑΝΙΔΡΑΤΕ;
ΓΙΑΤΙ «ΚΥΡΙΑ» ΤΡΙΒΥΖΑΔΑΚΗ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ 3 ΧΡΟΝΙΑ;

Das fasisten

Αυτό παραπήρε με τους αγρότες, κάθε χρόνο τα ιδία, είτε είναι οι κλεφτές στην εξουσία είτε οι απατεώνες. Το γαμήσατε μήπως; Γιατί δεν κάνετε της κινητοποιήσεις το καλοκαίρι; Ή την άνοιξη; Γιατί πολύ απλά έχετε δουλείες εκείνη την εποχή! Γιατί πρέπει όλος ο κόσμος να υποφέρει γιατί το θέλετε εσείς; Κάθε αγρότης δεν είναι στο χωράφι του, γιατί πολύ απλά το ελέγχει με το κινητό του!!! Εκεί που δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα τώρα μας έμαθε το κινητό!!! Οκ ρε φίλε, να κάνεις την δουλεία σου, η τεχνολογία είναι για όλους, αλλά μην ξεχνάς πως ήσουν. Γιατί η ελευθερία μου εξαρτάται από το έτσι θέλω σου; Γιατί δεν κλείνεις το σύνταγμα; ετσι θα ακουστεις καλυτερα., και τοτε θα συμμετασχω και εγω στον αγωνα σου. Αλλα ρε φιλε ετσι πως πας σαν να μας λες οτι εγω φταιω.Ουτε εγώ, ουτε εμεις οι απλοι δεν θα σου δώσουμε την λύση, και ούτε θέλω να πληρώσω χρυσάφι το μήλο επειδή εσύ εμμέσως το θέλεις. Και έχεις και θράσος να κάτσεις πάνω στις γραμμές, από την οξυδέρκεια μερικών δεν θρηνήσαμε θύματα. Μα πάτε καλά ρε;;

«Σήκω να καθίσω»

«Σήκω να καθίσω» είπε το σάψαλο που ξέχασε να πεθάνει, στον μαυρουλη άγνωστης εθνικότητας. Γεμάτη καλοσύνη η «συμπαθέστατη γριούλα» ανάγκασε τον κύριο να σηκωθεί επειδή δεν ήταν Έλληνας, όπως συμπλήρωσε αργότερα. Η σειρά μου να βάλω τα πράγματα στην θέση τους, παραχωρώντας την δίκια μου θέση στον μαυρουλη. «Κάτσε παλικάρι μου, δεν έχουν ανάγκη» είπε με τόση γλύκα. Η Απάντηση μου ήταν άμεση «δεν μιλώ σε ρατσιστές κωλογρια». Ακόμη έχει το στόμα της ανοικτό, και απορεί γιατί κάποιος της φέρθηκε αγενεστέρα, μήπως να την θεωρήσουμε τυχερή που ακόμη είναι ζωντανή, γιατί στο παρατσακ κρατήθηκα μην να την σουτάρω από το λεωφορείο!

Απο το Motocicleta.gr

Επικινδυνοι 1 στους 3 οδηγους, και επειδη κουραστικα να βλεπω Μαλακες πισω απο το τιμονι ...

Πολλές φορές την ημέρα συναντάς στο δρόμο σου μοτοσικλέτες, και κάποιες από αυτές τις φορές έχετε κινδυνέψει να εμπλακείτε σε ατύχημα.

Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που ο μοτοσικλετιστής ή ο αυτοκινητιστής φταίει (και δεν είναι λίγες αυτές οι φορές, δυστυχώς, που παραβιάζονται φανάρια, σήματα κλπ.), στη συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων (ή των παρ’ ολίγον ατυχημάτων) με πρωταγωνιστές αυτοκίνητο και μοτοσικλέτα, κύριο αίτιο είναι η (δικαιολογημένη) άγνοια από την πλευρά του αυτοκινητιστή για το πως κινείται και συμπεριφέρεται μία μοτοσικλέτα στο δρόμο.

Αν έχεις λοιπόν υπ’ όψιν σου λίγα πράγματα, και την επόμενη φορά που θα συναντήσεις μοτοσικλέτα (δηλαδή σχεδόν αμέσως) ανακάλεσε τούτα τα λόγια στη μνήμη σου:
1) Η μοτοσικλέτα επιταχύνει πολύ γρηγορότερα από ένα αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι το “προφταίνω” που θα σκεφτείς στη διασταύρωση, έχει πολλές πιθανότητες να καταλήξει σε ατύχημα.

2) Η μοτοσικλέτα φρενάρει σε πολύ κοντινότερες αποστάσεις από αυτές που έχεις συνηθίσει με το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρός λόγος να προσέχεις την απόσταση που αφήνεις από την προπορευόμενη μοτοσικλέτα.

3) Όταν ανοίγεις την πόρτα, αφιέρωσε ένα δευτερόλεπτο να κοιτάξεις αν έρχεται κανένας από τον δρόμο και πες και στους συνεπιβάτες σου να κάνουν το ίδιο. Και αν έρχεται κανένας, ΠΟΤΕ μη σκεφτείς “προφταίνω”.

4) Όταν θέλεις να αλλάξεις λωρίδα, δείξε μου την πρόθεσή σου με το φλάς και κοίτα τον καθρέπτη σου. Και σ’ αυτήν την περίπτωση επίσης, το “προφταίνω” είναι καταστροφικό.
Το ΣΤΟΠ και το κόκκινο σημαίνουν σταμάτημα του οχήματος. Η παραβίασή τους ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!!

5) Οι μοτοσικλέτες περνάνε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα και συχνά προκαλούν την αγανάκτησή σου. Σκέψου όμως: Αν η μοτοσικλέτα συμπεριφέρεται σαν άλλο ένα αυτοκίνητο, πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ουρά στην οποία καλείσαι να περιμένεις!

Γι αυτό, διευκόλυνε τον μοτοσικλετιστή αφήνοντάς του εκείνον τον ελάχιστο χώρο που χρειάζεται για να περάσει.

Αυτά τα λίγα (μα και πολλά περισσότερα ακόμη) θα μπορούσαν να σώζουν ζωές.

Γιατί το ατύχημα με αυτοκίνητο και μοτοσικλέτα σημαίνει υλικές ζημίες για το αυτοκίνητο (συνήθως ελαφρές), ενώ για τον μοτοσικλετιστή σημαίνουν σωματικές βλάβες, αναπηρίες, ακόμα και το ΘΑΝΑΤΟ!

Τα ίδια (και με ακόμα πιο επίμονες επισημάνσεις) ισχύουν για τους απρόσεκτους ή προκλητικούς μοτοσικλετιστές.
Μην τους ανταγωνίζεσαι σε ανωριμότητα. Εσύ, φέρσου υπεύθυνα.
Αν αυτός είναι ανεύθυνος, ας μην σε κάνει ντε και καλά “υπαίτιο ατυχήματος”
Και μη σου περάσει ούτε για μια στιγμή η σκέψη ότι σου κάνω κήρυγμα.


Τη βοήθειά σου ζητάμε ρε φιλε για να γυρίσουμε όλοι στα σπίτια μας και στους αγαπημένους μας με ασφάλεια.

Burn baby burn

Θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο μου, προτού πολλά χρόνια. Ηταν ένας ήρεμος άνθρωπος που δεν πείραζε κανέναν και δεν τον πείραζε κανένας. Στο χωριό που έμενε όλοι λίγο πολύ ήξερε ο ένας τον άλλο. Αυτός είχε ένα σκύλο, και μια μεγάλη αυλή. Ιδιαίτερα στον σκύλο είχε αδυναμία .Το επίμονο γαύγισμα του όμως τον έκανε να ξυπνήσει μεσημεριάτικα, και να κοντοσταθεί στο παράθυρο να δει ποιος ήταν. Δεν ήταν κάποιος από το χωριό, αλλά μπήκε στην αυλή του, χωρίς δεύτερη κουβέντα βγήκε έξω από το σπίτι να τον δει καλυτέρα. Πρόλαβε όμως και πέταξε την φόλα. Το σκυλί δεν είχε ελπίδα. Έλα όμως που ο φίλος μου έχει φωτογραφική μνήμη και τον είδε πεντακάθαρα. Δεν ήταν από το χωριό, αλλά δεν τον ξέχασε. Μετά από αρκετό καιρό τον είδε μπροστά του τυχαία, και αποφάσισε να τον ακολουθησει διακριτικά. «Όσο περπατούσα τόσο σίγουρος ήμουν ότι είναι αυτός» μου έλεγε, και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που το έκανε αυτό. Σκέφτηκε να τον πιάσει με τον καλό να του μιλήσει, αλλά γρήγορα αυτή η σκέψη δρομολογήθηκε στον κάδο ανακύκλωσης. Δεν πίστευε ότι θα βγάλει άκρη. Μετά σκέφτηκε να το αφήσει και να φύγει, αλλά θα ήταν σαν να τα παρατούσε. Δεν έκατσε πολύ στην πόλη. Ξαναπήρε τον δρόμο του γυρισμού. Όσο για τον σκατοκέφαλο που σκότωσε το σκύλο του, θα κάνει πολύ καιρό να ξαναδεί το αμάξι του… ή μάλλον θα το δει … σε άλλο χρώμα και με έντονη μυρωδιά καμένου.