Γιατι οχι κυριε Αγγελοπουλε !.

Δεν μπορω να πω οτι συγκινηθηκα για τον θανατο του Αγγελοπουλου. Μαλλον, οχι τοσο, οσο συγκινηθηκα για τον Βεγγο. Δεν μπορω να μην αναγνωρισω την προσφορα του. Λυπαμαι ομως, αλλα ουτε μια ταινια του δεν εχω δει. Δεν λυπαμαι που δεν εχω δει ταινιες του, λυπαμαι που δεν λυπαμαι οσο λυπαστε μερικοι Αγγελοπουλικοι. Τι να κανουμε τωρα;
 Ηταν απο εκεινες της μερες που τραβολογουσε τους ηθοποιους μες την βροχη για να πετυχει το πλανο, και οι ηθοποιοι εκαναν το σαλονι του ξενοδοχειου παραποταμο, της Βενετιας, μολις τελείωνε το γυρισμα. Μετα απο αρκετη ωρα και καθως ειχα στραγγίξει το πατωμα, να σου ο Θωδορης με τα παπουτσια λασπωμενα και στο διαβα του να αφηνει κομματια της ελληνικης γης στο σαλονι που μολις ειχα καθαρισει. Αντι να πει μια συγγνωμη, ή κατι  τελος παντων για να με ηρεμησει (και μενα, αλλα και τους ηθοποιους που και εκεινους τους εκανε την ζωη δυσκολη) γυρισε και με εδωσε παραγγελια για καφε.. 11,30 το βραδυ ποιος πινει καφε; και μαλιστα στην χοβολη;;;; "Κυριε Αγγελοπουλε" , "Χοβολη δεν διαθετει το ξενοδοχειο μας", με οψη σαν να ακουω πρωτη φορα ελληνικα...Αυτο ελειπε να εχει δηλαδη. "ε..τοτε στο γκαζακι", απαντησε με ενα βλεμμα τοσο χαλαρο που ξεχασα γιατι ειχα θυμωσει μαζι του. Ελα ομως που το γκαζακι τελιωσε, και που να βρεις παντοπωλειο την μεσ την  νυχτα;;; Δοκιμασαμε να ψησουμε τον καφε με αναπτηρα... δεν αντεξε ο αναπτηρας. Δοκιμασαμε στον φουρνο ( ω..ναι η κουζινα δεν ειχε ματια, επαγγελματικη σου λεει, γαρ ), ...μπα/ . Δοκιμασαμε στο διπλανο ξενοδοχειο... εκει μας πηραν με της κλωτσιες.. Τελευταια, ελπιδα η πολυμηχανη του καφε. Εκει εψησα τον καφε με τον ατμο.Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα το φλυτζανι πηρε γνωριμη οψη, Δεν ξερω πως το καταφερα ή τι καταφερα, το επομενο πρωι ειχα σημειωμα στην υποδοχη οτι ο Αγγελοπουλος θελει να του ξανακανω καφε, απο τα χερακια μου προσωπικα. Αρχικά το ειδα σαν σημείωμα απολυσης, αλλα αποδειχτηκε  αληθεια τελικα. Το ιδιο βραδυ, με πλησιασε, και με ειπε με νωχελικο τροπο..."11,30 θα μου κανεις καφε;".. "  Γιατί όχι, κυριε Αγγελοπουλε !."

SOPA ( sopa paidi moy kai min klais )*

Αν μπορούσαν κάποια στιγμή τα ονειρα μου να γίνονταν ταινία, ή βιβλίο, σίγουρα θα ήμουν εκατομαμυριουχους ( Χοσε απο της Σαββατογεννημένες).  Ειναι απο εκεινα που εχουν τα παντα. Ιντριγκες, διαπλοκη, αγωνια, δραση, κατι δηλαδη σαν το Fast & Florious και το Tree of Masthiha. Οποιοι ξερετε απο ταινιες, καντε τον συσχετισμο. Το καλο και συνάμα κακό είναι οτι έπαιζαν πολλοί φίλοι μου και δυστυχώς ολοι απο αυτούς είχαν κακό τέλος. Αλλος σκοτώθηκε, αλλος τράκαρε (ηταν στο αμαξι που τράκαρε, αλλα εκεινη σώθηκε... βγάλε ακρη εσυ!), και οι περισσότεροι αγνοούνται. Καποιοι μάλιστα που εχω και καιρό να τους δω έπαιζαν και αυτοι, κάτι σαν guest stars. Τωρα το μονο που μενει ειναι να βεβαιωθώ οτι ειναι καλά.
Δεν ηταν σίγουρο, οτι θα ερχόμουν τις γιορτές ή καλύτερα ήταν σίγουρο για μένα, οχι για τους αμμεσα ενδιαφερόμενους που σκόπευα να κάνω μια είσοδο ανορθόδοξη. Eτσι λοιπόν πρωτο θύμα η Κουμουνοβα, με φανερά την αίσθηση του αποπροσανατολισμού καθως προσπαθούσε να με πει κατι, αλλα το μόνο που κατάφερε ηταν να προσφωνήσει ολα τα φωνήεντα στα σλαβικά και στα αραβικά.
Βασικα οι εκπλήξεις σταματήσαν εκει, γιατι διευρεσαν και το ήξερε η κοντή-κοντή ( το επόμενο θύμα ) οποτε αρκεστήκαμε σε μια ταβέρνα. Σειρά ειχαν η΄Gogo girl και η ψηλη-ψηλη και το Φρόκαλο ( οχι απαιραιτητα με αυτην την σειρα). Το στοιχείο της έκπληξης εγινε έκπληξη για το ιδιο αφου τα νεα μαθεύτηκα και αρκέστηκα στο γεγονος στο να εξιστορώ τα του εξωτερικου. Με την Κατρουλινα ηταν λιγο διαφορετικα, αφου χρειαστηκε να κανουμε γυροθεραπεια στα αναλογα μαγαζια.
Λαστ μπατ νοτ λιστ η Στελλιτσα, και αυτη κατοικος εξωτερικού σε μια τεραστια χωρα οπως το Λουξεμβούργο. Κριμα γιατι εκατσε ελαχιστα.
Ελπιζω στο γενονος οτι ολοι οι παραπανω θα το διαβασουν, και θα με κανουν κανα Like ( του πουστη δηλαδη) ετσι για να δω οτι ειναι καλα, και να κερδισω 3 σεντσ απο την κοινοποιηση τους ( καλα θα ηταν αλλα ειναι σεναριο επ. φαντασιας για οποιον το πιστευει αυτο.)

*The title refers more to a greek pun, so sorry if Google direct you here