Stop the noise!!!

Δεν μπορω να δουλεψω λεμε, Ναι δεν μπορω.. ειναι αδυνατον. Οταν για δυο μερες τωρα τα νεαρα πιτσιρικια της δουλειας που τυχαινει να ειναι και η πλειοψηφια του μαγαζιου, αποφασισαν με διαταγμα να βαλουν στο ραδιο το καψουρογαβγαβ σταθμο, που παιζει ως επι το πληστον κοπροντογκ τραγουδια.Δεν μπορω λεμε, παθαινω κατι.
Αντε να δουλεψεις τωρα εσυ, τα ακουω και μου γυρνανε τα εντερα, μου ερχεται να αυτοκτονησω με το συραπτικο, οχι δεν μπορωω!!!. Και να πω οτι εχουν στιχο, παει και ερχεται. Οταν ακουω " θα πουλησω το σπιτι.... μπλα, μπλα,μπλα, σ αγαπουσα, και ξανα θα πουλησω το σπιτι.." και καπου στην μεση πετανε και τον αμανε, ε τοτε! Πουλα, πουλα, ΠΟΥΛΑ ΤΟ, στην αναγκη το πουλαω εγω στον φιλο μου DOW JONES, πουλα το να ησυχασουμε! Που και που παιζει και κανενα ξενο ή ελληνικο με νορμαλ στιχο και τοτε μπορω να πω ηρεμο!! αλλα δεν κραταει και πολυ....
Και το χειροτερο, τα πιτσιρικια σιγοτραγουδανε, κανοντας το μαρτυριο μου ατελιωτο, και εγω να κοιταω απεξω με ολη την ηχορυπανση απορωντας αν ο θεος του ραδιοφωνου ζει ή αυτοκτονησε και εκεινος με καμια κεραια!!!
Απο δευτερα θα φερω το δικο μου ραδιο, την δικια μου μουσικη, και θα παιζω, Shostakovich, Queen, Jean michel jarre, iron maiden, Buddha bar, Placebo, Goin through..
Ετσι να εχουμε μια επιλογη, να καλυψουμε ολα τα γουστα, μπορει να γινω ο χειροτερος Dj αλλα μια φορα θα τους εχω ολους χαρουμενους!

PAUSE II

Παλι ηρθες και με εκανες ανω-κατω, καλα ειμουνα μες την τρελη χαρα, περνουσα ωραια. Συνηθως οταν πετας στα συννεφα, ξεχνας να περπατας και παραπατας. Εχεις μαθει να ζεις την στιγμη, και να επενδυεις σε αυτην, τοσο που μερικοι θα νομιζουν οτι απλα ειναι αερας. Αναπνειες το σημερα και χαμογελας, ενω το αυριο ειναι ανεκφραστο και αβεβαιο. Το παρελθον, μονο αγαλμα δεν σε εκανε, οπως και θα γινει με το σημερα, και αργοτερα με το αυριο. Θα αλλαξουν εκφρασεις και χαμογελα, και σαν της μασκες του θεατρου θα παιζουν τραγωδια ή κωμωδια, χωρις αυτο να σημαινει οτι εσυ θα εισαι εκει.
Ειναι αυτο που καποιος θα ελεγε μαριονετα και σε κινει οπως θελει, αυτος ο ομφαλιος λωρος που σε ταιζει πρεπει να κοπει. Αρωματα, και γευσεις, ποτε γλυκες ποτε πικρες, με γρηγορες εναλλαγες που δεν σ αφηνουν να τα χαρεις. Οπως η καταιγιδα, που παιζει με τον Ηλιο του κλεινει τα ματια παιζοντας κρυφτο, αλλαζει το πλανο της φυσης, χωρις να τον ρωτησει μερικες φορες.
Ειναι ματαιο να συνεχισεις το παιχνιδι, οι κανονες συνεχως αλλαζουν, και ο Σισυφος δεν εχει ελπιδα !!
Ζησε την στιγμη, το κανεις καλυτερα απο ολους, μπορεις να πεταξεις αν το θες.
Κανε συμφωνια με το αυριο, ισως κλεψει μια στιγμη για σενα.
Το παρελθον ειναι εκει..,.. συνεχιζει να χαμογελαει!

Χαμογέλα


( Κατι που εγραψα στην ηλικια των 19 που δεν θυμαμαι ποια ηταν η αιτια, σε ενα παλιο χαρτοκουτι που το ειχα ξεχασμενο)