Σαν να με γυρισαν 25 χρονια πισω, ετσι με την μια. Πρωτη μερα στο σχολειο σημερα, βασικα δεν ηθελα να ξυπνησω τοσο νωρις αλλα η μαμα μου φωναζε "σηκω, θα αργησεις", και να σου λοιπον εβαλα την ποδιά μου και ξεκινησα στο σχολειο.
Απο τι στιγμη που μπηκα, οχι απλα πολιτισμικο σοκ, αλλα πολυπολιτισμικο θα το ελεγα καλυτερα. , ειλικρινα ντραπηκα να πατησω, σε ενα χωρο που μαλλον δεν θα το χαρακτηριζα σχολειο, αλλα καθιστικο και σαλονι μαζι. Το σοκ συνεχιζεται, αφου και οι εθνικοτητες εκαναν παρελαση μες την ταξη. Γαλλοι, Ρωσσοι, Τουρκοι, και ο μοναδικος Ελληνας. Κατα μερικες μερες ειναι προχωρημενη σε σχεση με μενα, και αυτο ειναι λιγακι δυσκολο να παρακολουθησω οσο θα επρεπε. Με αρκετα εγκεφαλικα κυτταρα να θυσιασω στο βωμο της γνωσης, ριχτηκα στην μαχη της μαθησης της γλωσσας. Ομολογω δεν ειναι καθολου ευκολο, αφου κανενας δεν μιλαει αγγλικα, και εγω και ο Γαλλος την "καψαμε την φλαντζα" προσπαθωντας να καταλαβουμε τι λεει η δασκαλα σε απταιστα Φιλανδικα. Βασικα ενας καλος λογος να εισαι εκει, ειναι ενα 17χρονο μπουμπουκι απο την Ρωσσια που βαζει φωτιες μονο με το κοιταγμα του. Κολαση...Σεμνα, λοιπον. Που ειχαμε μεινει;
Οταν καποια στιγμη ειμουν σε πελαγη αγνοιας η δασκαλα με αποτελειωνει λεγοντας μου στα ελληνικα! " oλα καλα;"...Oριστε;.. Ποιος ηρθε;....Τι ειπατε;.....Να το τυλιξω;....
Εμαθα αργοτερα οτι διδασκε στο Πανεπιστημιο της Αθηνας για ενα διαστημα, μαζι με εναν αλλο τυπο, που ο οποιος δεν αργησε να μπει και να μου πεταξει το " καλησπερα!!".. Aπορω, τελικα σε ποιο σχολειο ηρθα.
Δεν αργησα να το μαθω, αφου ξεκινησαμε κατα ποδος την ουραλικη διαλεκτο, tοσο που ξεχασα οτι εχω διαβασμα και καποιες ασκησεις να λυσω.
