Δεν έχω όρεξη να γράψω τίποτε, και αυτό γιατι βαριέμαι. Όχι απλώς βαριέμαι, αλλά βαριέμαι του κερατα. Βαριέμαι να βαριέμαι, σε αυτό το σημείο εχω φτάσει. Βαρέθηκα να είμαι άχρηστος, βαρέθηκα να μην κάνω απολύτως τιποτα.Εχω ανάγκη να δοθώ να κανω κατι χρησιμο ( περα από τους αλλους να γελανε , γελανε μονο που με βλεπουν ).
Εχω φτασει στον πατο, και προσπαθω ναβρω την δυναμη να κανω το αλμα να πηδηξω και παλι ψηλα! Αλλα ετσι είναι η ζωη ενας τροχος, και δυο μην σας πω, εχει και ρεζερβα. Τουλαχιστον εχω τους φιβλους μου που ζητανε να είναι επιμονα μερος της ζωης μου.
Δεν μπορω άλλο λεμε…