Δεν παει πολυ καιρος απο τοτε που οι φιλοι μου με εκαναν το αποχαιρετιστηριο τραπεζι. Ηταν ολοι εκει. Τινα, Μαρια, Γαβριηλ, Μιχαλης, Μπετυ, Ολγα, Θοδωρης, Ντανυ, Αγαπη, Κατερινα, Ελενη, Γωγω, και συγγνωμη οσους ξεχασα. Την επομενη, εφευγα για τα ξενα, σαν οικονομικος μεταναστης. Δεν εκατσε ομως, και εγιναν οι προσδοκιες, long term vacations.
Ξημερωσα στον δρομο, και στα βαλτικα αεροδρομια, κατι το οποιο ειχα κανει στο παρελθον, αλλα χωρις την πικροξινη γευση της ξενιτιας.. Εδωσα στον εαυτο μου ελπιδες που εγιναν αερας. Μετα απο ενα κουραστικο ταξιδι, σειρα ειχε ενα απολαυστικο χαλαρωτικο ταξιδι στης μυρωδιες του κεδρου και του ευκαλυπτου που ακουγαν στο ονομα σαουνα. Πηρα βαθεια ανασα, ενιωσα τον ευατο μου να βρισκεται σε αλλους τοπους και χρονους. Αν και εξω η θερμοκρασια ηταν στα ορια του κρυου, μεσα στον υγρο κοσμο εφτανε στα ορια του βρασμου.Και τοτε.... ολη η ζωη αρχιζε να παιζει μπροστα μου, λες και ηταν η τελευταια μου στιγμη πανω στην γη.Καθε καρε και δακρυ, καθε δακρυ οι στιγμες χαρας με καθε ενα απο αυτους..Ταινια, χωρις τελος, χωρις ουσια, χωρις ιχνος χαρας. H μπομπινα, και ο σταυρος της μαλτας χτυπουσε σαν βαριοπουλα στο κεφαλι μου, ρυθμικα, σαν κινεζικο βασανιστηριο. Σε ολο αυτο το μαρτυριο ειχε καλο συμμαχο... Την Emmi
Εδωσε τελος.. .
Εκείνα τα δάκρυα δεν θα επιστρέψουν.
Emmi Kitos palion :)
