Ειναι παραξενο μερικες φορες, η φυση του ανθρωπου, το πως σκεφτεται υποσυνειδητα, και αλλα λεει συνειδητα!
Σε μερικες περιπτωσεις δινεσαι ολοκληρος, και υποσυνειδητα περιμενεις κατι, συνειδητα ομως δεν το ζητας.
Και οταν ερχεται η ωρα να πληρωθεις ηθικα, να νιωσεις κατι ρε αδελφε, ξαφνου τα φερνουν ετσι τα πραγματα και δεν παιρνεις τιποτα. Τζαμπα καει η λαμπα, τζαμπα σε θυμαμαι! Αντιλαμβανεσαι οτι τζαμπα εδωσες, και δεν πηρες τιποτα, ενω θα επρεπε, και καποιος αλλος/η γευεται τους κοπους σου. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα, ο κυβος εριφθη!
Το συνηδειτο γινεται υποσυνηδειτο, και τουμπαλιν, ο ψυχικος κοσμος καταρεει ( για ακομα μια φορα ) με επακολουθο την αρνηση και σε μερικες στιγμες τα ανευ προηγουμενου ξεσπασματα, καθε μορφης.
Μηπως έκανα λαθος; παντα θα κανω λαθος; Ως ποτε!Αντε μαζεψε τα κομματια και ξανα απο την αρχη!
Η Ζωη δεν ειναι δικαια, ηταν ποτε;
