Φόρεσε τα γάντια, το ειδικό μπουφάν, και τέλος το κράνος. Σε κάθε ευκαιρία που εβρισκε την έκανε από την πόλη ήταν το μόνο φάρμακο να ξεφεύγει από τους ρυθμούς της πόλης. Απίστευτη αίσθηση ελευθερίας, καβάλα πάνω στο δίτροχο να βλέπει τους υπόλοιπους θνητούς κολλημένους στην κίνηση, και να χαμογελάει
-Τι έγινε που είναι άλλοι?
-Όπως βλέπεις δεν ήρθαν.
-Μ αρέσει που φαγώνονται να είμαστε στην ώρα μας και αυτοί οι ίδιοι που το λένε δεν το τηρούν....
-Έλα τώρα δεν ξέρεις την Ρίνα; Όλο έτσι λέει
-Να της βρουμε κανα καλο γκομενακι μηπως και στρωσει;
-Να την τραβηξουμε 45 σφαλιαρες μηπως και συνελθει;
Δεν αργησε να ολοκληρωσει την προταση του και χτυπησε η πορτα...Ηταν η Ρινα...πολλα χρονια θα ζησει, αλλα για σημερα δεν ξερω, την φανταστικε ηδη να την κοπονανε το κεφαλι απειρες φορες μεχρι η θωρακισμενη πορτα να αφησει σημαδια.
-Ειμαστε ετοιμοι;
-Καλα μωρη.... τι ωρα ειπαμε;
-Αργησα...σορρυ
-Σορρυ και στα μουτρα σου....
Οι αλλοι ηταν ηδη στο σινεμα και μας περιμεναν, το τι θα ακουσουμε δεν ξερουμε, οπως και για το αν θα μας περιμενε και η προβολη..Ειμασταν ηδη 10 λεπτα εκτος. Δεν εχω προβλημα στο να με στησουν για καφε, για ποτο, αλλα οταν προκειτε για την 7η τεχνη θελω να είμαι εκεί απίκο, και πριν την ωρα της προβολης στο σινεμα, για να δω τα trailer που μ αρεσουν αφανταστα, για να κατσω ηρεμος, για να μην στριμωχνομαι , και γιατι θελω να απολαυσω στο μεγιστο .
-Ελα, πως κανεις ετσι, τωρα θα δειχνουν τα προσεχως.
-Μηπως τους τιτλους τελους; Συμπληρωσα...
- Καλα φαγωθηκες, παμε.
- Κρανος δεν εχει για μενα;
-(Θελεις και κρανος.... αι σιχτιρι καργια)..
Ανεβηκαμε στην μηχανη, και σχεδον εκμηδενισαμε την αποσταση μεχρι το σινεμα, παλι καλα εγω ειχα κρανος, εκεινη οχι, .Οι τρελες ταχυτητες εκαναν το κουρεμα της σαν διαφημιστικο απο την σφουγγαρίστρα vileda , ενα μαλλί ... μαλλί της γριας, κατι ελεγε οσο ηταν επανω στην μηχανη, αλλα εγω την γειωνα..Ηθικη ικανοποιηση για το στησιμο.
-Άντε μωρέ τραγί μου θέλεις και BMW, μου κατέβηκες από το χωριό ρε μπουρτζόβλαχε, άντε τράβα στο χωριό σου να μας φέρεις φέτα.
Ειπα, σηκώνοντας στο μεσαίο δάχτυλο, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης στο γλυκύτατο δίποδο, το οποίο δεν του έφτανε η μια λωρίδα, αλλα και της δυο, μια δεξιά, μια αριστερά, και αγνοώντας αν υπάρχουν και άλλοι δίπλα του.
-Είδες τον μαλακα;
-Θα μας σκότωνε το τυρόγαλο.
-Και εσύ δεν μπορούσες να πήγαινες πιο σιγά, είδες το μαλλί μου πως είναι;
-Έλα… πως κάνεις έτσι, εξάλλου σε σκοτεινή αίθουσα θα μπούμε, κάνεις δεν θα σε προσέξει.
-Μμμμμμ
-(ΜΜΜοσχαρρρρρρ)
Γρήγορα μπήκαν στην αίθουσα, τα εισιτήρια είχαν ήδη κοπεί και η παρέα τους περίμενε μέσα. Η ταινία είχε αρχίσει και αφού φαντάστηκε την Ρίνα να κάθετε σε ηλεκτρική καρέκλα ,προσπάθησε να απόλαυση το υπόλοιπο της ταινίας. Αλλα, αυτος ο μπροστα.. καπου τον ξερω. Γυρισε να πιασει τα ποπ κορν … και του κοπηκε το αιμα..
_(Όχι ρε πουστη μου δεν είναι δυνατον… )
(συνεχιζεται) (flash back cutton)