Ανεκαθεν πίστευα οτι ο στρατός ειναι χάσιμο χρόνου, και ακόμη το πιστεύω. Στο όνομα της "πειθαρχίας" και κάθε άλλου "φρονήματος" που μόνο ο στρατός προσφέρει είμαι κάθετα αντίθετος. Στο όνομα όλων αυτών, και στα καψόνια που και καλά είχαν στο "πήξιμο" του χαρακτήρα ειμαι οχι μονο κάθετος αλλα και ριζοσπαστικά αντίθετος.
Όπως επίσης ειμαι αντίθετος στο να σκαρφιζόμαστε διαφορές τεχνικές για την αποφυγή στράτευσης (βλ. διάφορους διάσημους και μη, που και καλα ειχαν πονοκέφαλο στην φτέρνα ), με αλλα λόγια είμαι εγω ο μαλακας που έκατσακαι τα έφαγα και εσυ ο και καλα έξυπνος που την σκαπούλαρες. Και όλοι ξέρουμε ότι ο στράτευση δεν είναι το καλύτερο γι α κάθε Έλληνα άντρα!.Δηλαδή καλά κάνεις, καθένας θα το έκανε με την ελληνική γαμημένη νοοτροπία, αλλά απο την αλλη με θιγεις. Μου λες δηλαδή οτι εισαι μαλακας κατάμουτρα, που εκατσες και έφαγες τους Χ (χασιμο μηνες της ζωης σου) στο στρατο, ενω εγω ειμαι στην απεξω. Δεν μπορεις να πας στρατό επειδή εχεις αλλεργία στο μπαρούτι; Ενταξει το δεχομαι, πανε στο νοσοκομείο/γηροκομείο/εκκλησία- οτιδήποτε τέλος πάντων με πραγματικό κοινωνικό χαρακτήρα , κανε εκει την θητεια σου. Γίνε χρήσιμος, και όχι εκκολαπτόμενος παρτάκιας.!
2 σχόλια:
Ακόμα κλαίω τους 18 μήνες που μου έφαγαν... Δεν λέω, χρήσιμο σαν εμπειρία.
Έμαθα πώς να συναναστρέφομαι με ^%$##^, πρεζόνια, κομπλεξικούς και ρουφιάνους.
Μετά απολύθηκα και βρήκα τα ίδια στον εργασιακό χώρο. Τα πρεζόνια απ' έξω κι όλους τους άλλους μέσα στο γραφείο!!!
και το κακο ειναι οτι πρεπει να τους ανεχεσαι!
Δημοσίευση σχολίου