Παλι ηρθες στο ονειρο μου και στοιχιωσες το παρελθον. Με πεταξες στην χρονομηχανη, και με αφησες εκει να βρω μονος μου το κουμπι της επιστροφης. Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Αlea jacta est. Θραυσματα, εμειναν στο συρταρι, και ηρθες και το εκανες ανω-κατω. Βρε δεν βαριεσε.... Ειναι ωραια η γευση της λησμονιας, αλλα οχι για πολυ!
2 σχόλια:
Χρονομηχανή κι εσύ; χα χα!
φαινετε ο ηρωας σου, επαιξε και με τα δικα μου κουμπια
Δημοσίευση σχολίου