Μια φορα και ενα καιρο ηταν ενας παπαρας...Αυτος ο παπαρας λοιπον ειχε αντιθετη γνωμη με καποιον, και οπως ολοι οι παπαρες αντι να βαλει επειχειρηματα να υποστηριξει την αντιθετη αποψη του, βαζει την ειρωνια ( που την θεωρει προσον ) και την ανωνυμια του ( καλα, αυτο και αν δεν ειναι προσον ) .
Οι υπολοιποι σκεφτομενοι ανθρωποι ( απο το φυλακιζουμενοι..<ξερει η κουμουνοβα>) καθεσαν και συλλογιστηκαν πως αυτος ο παπαρας ( απο δω και στο εξης θα τον λεμε "Αλλο") καπου δεν ειναι σωστος, και προσπαθησαν με επειχηρηματα ( ετσι γραφεται ???) να τον πεισουνε, οτι ξερεις σε αυτο το σημειο εισαι λαθος.
Δηστηχως, Ο αλλος δεν πειστηκε, και γιατι εξαλου; αφου δεν εχει τα προσοντα να το κανει!και με οπλο την ειρωνια ( που νομιζει οτι διαθετει ) και την ανωνυμια ( για να μην πω τιποτα αλλο ) ριχτηκε στον αγωνα του παραλογισμου και του μαλακισμου.
Κεντρικη ιδεα?
Τζαμπα μαθαινεις ενα γουρουνι να τραγουδαει, τζαμπα χανεις το καιρο σου, και ταλαιπωρεις το γουρουνι!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σωστός, φίλε μου... Και μερικά γουρούνια είναι και ηλίθια και νομίζουν ότι δεν τα έχουμε εντοπίσει!!!
Αυτό είναι το ωραίο!